- Dit onderwerp bevat 35 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 11/05/2020 om 21:17 door Skye.
-
Reacties
-
Overtuigende documentaire Leaving Neverland maakt kindermisbruikzaak Michael Jackson niet minder complex
De documentaire Leaving Neverland schetst een inktzwart beeld van superster Michael Jackson. Twee mannen vertellen over hun jeugd op zijn ranch. Best lastig, kijken naar een documentaire over zo’n heftig onderwerp, zonder wederhoor.
De veelbesproken, vier uur durende documentaire Leaving Neverland, over het vermeende seksuele kindermisbruik door wijlen Michael Jackson, wordt vrijdag in Nederland uitgezonden. In de film van Dan Reed vertellen twee mannen, Wade Robson en James Safechuck, hoe ze als kind door Jackson zouden zijn misbruikt. Omdat de film uitsluitend leunt op hun twee getuigenissen, kan het geen kwaad om deze kijkervaring met enige voorkennis te ondergaan. Daarom een handzame kijkwijzer: wat moet je weten voordat je Leaving Neverland kijkt en in welk krachtenveld beweegt de film zich?
Lees dit artikel verder op volkrant.nl of als lid van LSG in het ledendeel.
Nederlandse radiozenders weten het niet zeker: moeten ze Michael Jackson nog draaien?
Vrijdagavond is de documentaire Leaving Neverland te zien op NPO 3. Hierin beschuldigen twee van zijn voormalige beschermelingetjes Michael Jackson (1958-2009) ervan hen te hebben misbruikt op zijn ranch Neverland. Het nieuws over de documentaire deed enkele Canadese en Nieuw-Zeelandse radiostations afgelopen week besluiten te stoppen met het draaien van de muziek van het popidool.
In Nederland besloot het Noord-Hollandse radiostation, NH Radio, afgelopen week Jacksons muziek voorlopig niet te draaien. ‘Het is vrij simpel: we vinden het nu niet gepast om de muziek te draaien. De muziek kan niet op dezelfde manier worden ervaren als voorheen want het heeft een bepaalde lading gekregen’, zegt stationmanager Arjan Snijders. ‘In plaats van een prettige plaat om naar te luisteren, is een nummer van Michael Jackson nu een ‘item’ geworden.”
NPO 2DOC
‘Het brein heeft fysiek tijd nodig om zich te herorganiseren’
Er is enorm veel ophef over de documentaire Leaving Neverland. Sinds bekend werd dat de VPRO de film over het vermeende misbruik van de wereldster uitzendt, krijgt de omroep dagelijks negatieve brieven, mailtjes en bergen tweets. Ook protesteert een groep mensen bij het VPRO-gebouw op het mediapark. Dit is in navolging van de vele reacties die de Amerikaanse zender HBO kreeg op het uitzenden van de vier uur durende film van Dan Reed.
Hoe kan het dat fans zo verontwaardigd zijn over een film die ze nog niet hebben gezien?
Radio 10 DJ Gerard Ekdom is Michael Jackson fan van het eerste uur. Het stoort hem dat er in de film geen hoor en wederhoor wordt toegepast. ‘Deze mensen hebben twee keer eerder onder ede gezworen dat er niets was gebeurd. Of ze logen toen, of zij liegen nu. Ik denk dat ze nu liegen. it’s all albout the money.’
Atze de Vries zag de film eerder tijdens een vertoning in Londen en is er in zijn artikel voor 3voor12 duidelijk over: ‘er zijn critici van de film, en er zijn mensen die de film gezien hebben. De film is niet sensatiezoekerig, niet schreeuwerig, maar neemt juist alle tijd om te doen wat de critici van de film niet willen: luisteren naar de slachtoffers.’
‘Ze idealiseren hun held enorm, daardoor is het bijna onmogelijk geworden om twijfels te hebben bij hun geloofwaardigheid.’
Jaap van Ginneken is massapsycholoog en mediadeskundige. Hij zegt dat het een tijd duurt voordat we onze psyche hebben aangepast aan een radicaal nieuwe situatie. ‘De fans zullen uiteindelijk wel tot inzicht komen, maar dat heeft een tijd nodig. Het is een soort verwerkingsproces wat langzaam gaat. Het brein heeft fysiek tijd nodig om zich te herorganiseren.’
‘De geest is wonderbaarlijk’, zegt van Ginneken. ‘Die slaagt erin om puzzels op duizend verschillende manieren te leggen. De bewondering voor Michael Jackson is zo groot, dat het moeilijk is om dat af te blazen van het ene moment op het andere. Dan is het makkelijk om te denken dat er een complot is, of roddel.’
Michael Jackson is volgens de psycholoog een extra ingewikkeld verhaal. ‘Zijn muziek is geniaal en dat droeg hij uit op een unieke manier. Zijn liedjes, danspasjes en manieren werden door enorm veel mensen overgenomen. Daardoor kon je actief participeren in zijn verering.’
Hij ziet het fandom als een soort sociale transactie. ‘Aan de ene kant verheffen fans de beroemdheid en stoppen ze hem of haar in een godenhemel. Ze idealiseren hun held enorm, daardoor is het bijna onmogelijk geworden om twijfels te hebben bij hun geloofwaardigheid. Aan de andere kant straalt die roem dan weer af op de fan, die op een manier participeert in die roem.
Als voorbeeld noemt hij Nederlandse schaatskampioenschappen. ‘Zodra een Fries wereldkampioen schaatsen wordt, denken we als Nederlander dat we allemaal een stukje beter kunnen schaatsen.’
‘Met name in Hollywood en Los Angeles worden sommige sterren als een soort goden gezien die zich met geld en roem alles kunnen permitteren.’
Konden de ouders van de misbruikte kinderen weten wat er gebeurde op Neverland? Van Ginneken: ‘Het wonderlijke is dat die ouders van de misbruikte kinderen de aandacht die de popster aan hen en hun kinderen gaf, prachtig vonden en er met hun neus bovenop zaten. Ze moeten soms ook getwijfeld hebben: klopt het wel helemaal? Maar als je genoeg in de watten worden gelegd ben je geneigd om die twijfels en aantijgingen weg te masseren.’
Dat die twijfels en aantijgingen worden weggemasseerd, komt volgens van Ginneken door de beroemdheidscultuur. ‘Die is buiten iedere proportie gegroeid. Met name in Hollywood en Los Angeles worden sommige sterren als een soort goden gezien die zich met geld en roem alles kunnen permitteren.’
Van Ginneken denkt dat er in toekomst ook andere verhalen over Jackson en zijn misbruik naar boven komen. ‘Dit verhaal is al meer dan tien jaar in omloop. Maar omdat het nu gaat om twee mensen die de popster tegelijk, op dezelfde manier beschuldigen, tilt dit de aantijgingen die op het eerst onbewijsbaar lijken boven de drempel van de geloofwaardigheid uit. Je zult zien dat nu ook andere kinderen en andere ouders met verhalen komen die verder in diezelfde richting gaan. De hele kluit van het verhaal wordt groter en sterker. Ondertussen zijn de fans bezig met de verwerking: het zal toch niet waar zijn. Die gaan zoeken naar zwakke kanten in het verhaal. Als er na een tijd toch weinig barsten in het verhaal over blijven, moeten zij zich daar ook bij neerleggen.’
Bron: 2doc.nl
Verpletterende Michael Jackson-docu toont de verwoestende werking van seksueel misbruik
‘Leaving Neverland’, de vier uur durende documentaire waarin Michael Jackson wordt beschuldigd van kindermisbruik, maakt een verpletterende indruk. Niet alleen vanwege de beroemde hoofdpersoon, maar ook omdat de film de verwoestende werking van seksueel misbruik toont.
Michael Jackson was zijn idool en zijn God, zegt Wade Robson (36), een Australische danser en choreograaf. “Hij hielp me, ik hield van hem én hij heeft me zeven jaar lang seksueel misbruikt.” Het misbruik begon toen Wade zeven jaar oud was: een schattig ventje met blond haar en bruine ogen. Het stopte op zijn veertiende, zegt Wade, toen hij was uitgegroeid tot een bonkige puber.
Robson doet zijn verhaal in ‘Leaving Neverland’, een vier uur durende documentaire van de Britse filmmaker Dan Reed. De film wordt pas morgen en maandag in de Verenigde Staten uitgezonden door HBO, maar is al weken onderwerp van een felle twist. Sinds de première op het Amerikaanse Sundance Film Festival in januari buitelen de Jackson-fans over elkaar heen om de in 2009 overleden King of Pop te verdedigen. Hij was géén pedoseksueel, zeggen zij, Reed heeft vuige leugens geregisseerd. Vrijdag 8 maart is de film ook op de Nederlandse televisie te zien, bij de VPRO.
De docu die je blik op Michael Jackson verandert
James Safechuck (links) en Wade Robson na afloop van de première van de docu. © screenshot YouTube/ TheOtherScottMLEAVING NEVERLAND In de documentaire Leaving Neverland komen twee mannen die popster Michael Jackson beschuldigen van kindermisbruik volkomen geloofwaardig over. Gisteren werd de film voor het eerst aan een klein publiek in ons land vertoond.
‘Ik wil de waarheid nu net zo luid uitspreken als ik al die tijd met de leugen heb gedaan.’ De slotwoorden van choreograaf Wade Robson (36) dreunen na bij wie na ruim vier uur kijken naar Leaving Neverland de eerste Nederlandse voorvertoning verlaat.
Robson was tweemaal getuige in grootschalige kindermisbruik-rechtszaken tegen Michael Jackson. Twee keer – in 1993 en 2003 – vertelt Robson hetzelfde: Jackson heeft hem nooit een haar gekrenkt. De eerste rechtszaak eindigt in een schikking, bij de tweede wordt Jackson vrijgesproken.
De getuigenis van Robson was volgens velen doorslaggevend. Hij verkeerde immers van zijn zevende tot zijn veertiende vaak in een gezelschap van de superster, logeerde op zijn landgoed Neverland en sliep zelfs bij de zanger in bed. Allemaal vriendschappelijk, zegt aanvankelijk ook James Safechuck, het andere onderwerp van Leaving Neverland. Ook Safechuck (nu 40) getuigt in 1993 pro Jackson. Nu zegt hij bij het horen van een liedje van de King of Pop elke keer te worden teruggevoerd naar zijn trauma.
Jermaine Jackson: Laat Michael met rust, hij heeft zoveel voor de wereld gedaan
Volgens Jermaine Jackson, de 64-jarige broer van Michael Jackson, is de inhoud van de controversiële documentaire over zijn broertje niet waar. In Leaving Neverland beweren James Safechuck en Wade Robson dat ze als kinderen door de popster zijn misbruikt.
Jermaine laat ITV Good Morning Britain weten: ,,Op Neverland waren slaapfeestjes en er waren meisjes die met hun ouders films keken en koekjes aten. Laat deze man rusten, hij heeft zo veel voor de wereld gedaan. We leven in een tijd waarin mensen alles kunnen zeggen en dat alles als de waarheid wordt beschouwd.’’
Ook haalt Jermaine een eerdere rechtszaak over zijn broertje uit 2005 aan. Opvallend is dat Robson daarin als getuige optrad en onder ede vertelde – in tegenstelling tot zijn beweringen nu – dat Michael hem niet had misbruikt. ,,Michael werd berecht en is daarvoor vrijgesproken. Er was geen bewijs, er was helemaal niets. Ik vertel je dit: onze familie is alle aandacht zat.’’
3voor12
Regisseur Leaving Neverland: ‘Het is moeilijk de jongens niet te geloven’
Britse filmmaker over zijn spraakmakende documentaire
Als het aan Leaving Neverland regisseur Dan Reed ligt is er geen enkele twijfel: Michael Jackson was een pedofiel. Maar eigenlijk gaat zijn film daar niet eens primair over. De Britse filmmaker wilde geen film maken over een dader, maar over de slachtoffers. Hoe komen twee volwassen mannen en hun families in het reine met hun verleden?
Ja, het zijn intense dagen voor Dan Reed. Of zeg maar gerust weken. Vanaf het moment dat zijn film aangekondigd werd is er al onrust. Bij de première op filmfestival Sundance waren er protesten buiten, was er ontzetting bij de mensen in de zaal. De reacties in de zaal waren vrijwel unaniem: Leaving Neverland is een bom onder de grootste popster van de twintigste eeuw. ’Het voelt als de climax van een lange reis die begon in 2016, met de rechtszaak van Wade Robson en James Safechuck. Al heb ik mijn film altijd buiten de context van die zaak gezien. Het moest over hen gaan en over hun families. Het is ook eigenlijk niet echt een film over Michael Jackson, maar over twee doodgewone families wiens paden kruisen met een wereldberoemde superster op het hoogtepunt van zijn faam en succes. Het is een verhaal over hoe de families omgaan met het feit dat hun zonen vanaf hun zevende en tiende in een seksuele relatie met Michael Jackson verwikkeld raakten.’
Dan Reed is een ervaren filmmaker, die zich vaker waagde aan prikkelende, serieuze onderwerpen. Hij maakte een film over een terroristische aanslag, hij bezocht slachtoffers van de tsunami in Japan, en hij waagde zich eerder aan een film over pedofilie. Voor de film Paedophile Hunters volgde hij een stel Britten die via datingsites pedofielen in de val lokken, om ze vervolgens via Facebook aan de schandpaal te nagelen. Leaving Neverland is een totaal andere film, al was het maar omdat het een vier uur durend verhaal geworden is. Dan Reed spreekt uitgebreid over zijn veelbesproken project.
Wanneer besefte je dat je film vier uur lang zou worden?
‘Het idee was oorspronkelijk om een film van een uur te maken, zoals mijn andere films. Dat werd twee uur, en uiteindelijk vier, omdat we de kijker onder willen dompelen in het familieverhaal, een geschiedenis van twee decennia. Om te begrijpen waarom Wade in 2005 nog voor Michael getuigde moet je helemaal aan het begin beginnen. Tot mijn verbazing gingen HBO en Channel 4 mee in mijn besluit om de film zo lang te maken. Het is een gouden tijd voor documentaires. Als je het juiste onderwerp hebt, zijn er bijna geen beperkingen qua vorm.’Was je vanaf het begin overtuigd van het verhaal van de jongens?
‘Nee, ik had geen idee of ze de waarheid vertelden, en ik had ook niet echt een mening over Michael Jackson. Maar hoe meer ik wist, hoe meer research ik deed, hoe meer ik erachter kwam hoeveel bewijs er eigenlijk is uit de onderzoeken en rechtszaken uit 1993 en 2005. Wade en James zelf heb ik met een open mind benaderd, en gaandeweg de gesprekken kreeg ik steeds meer vertrouwen in hun verhaal. Hun verhaal is consistent, de details matchen met elkaar, en we hebben zoveel mogelijk feiten gecheckt. Het is moeilijk de jongens niet te geloven als je de film gezien hebt.’Heb je de interviews los van elkaar afgenomen?
‘Ja, elk interview op een andere plek en een andere tijd. Wade en James hebben elkaar ontmoet toen ze kinderen waren, op Neverland. Ze hebben elkaar in 2014 een keer ontmoet op het kantoor van hun advocaat, en daarna pas weer bij de première van de film op Sundance.’Je hebt de zaak goed onderzocht, met experts gepraat, bent zelf overtuigd van het bewijs uit eerdere zaken. Hoe verklaar je dan dat Michael Jackson in 2005 vrijgesproken werd?
‘Jackson is vrijgesproken van het misbruiken van Gavin Arvizo, niet van James of Wade. In feite was Wade getuige nummer 1 van de verdediging, en een belangrijke schakel in de vrijspraak. Ook Macaulay Culkin en Brett Barnes getuigden onder ede dat er niets gebeurd was. We weten nu dat Wade gelogen heeft om zijn vriend te beschermen, om ervoor te zorgen dat de man van wie hij hield niet de cel in hoefde. Michael’s team was heel machtig en ervaren. Ze hebben heel wat twijfelachtig gegraaf verricht naar de familie van Gavin. Ze focusten op de moeder, die een slechte beurt maakte in de rechtszaal. Die vervreemdde de jury van zich. Het Michael Jackson kamp heeft er altijd voor gekozen de slachtoffers in diskrediet te brengen. Dat doen ze nu ook weer door te roepen dat Wade en James het alleen voor het geld doen. Maar die vlieger gaat in 2019 niet meer op.’In de loop der jaren hebben verschillende jongens getuigd over misbruik. Jordan Chandler, Gavin Arvizo, maar ook Jason Francia, de zoon van een huishoudster. Heb je hen benaderd voor de film?
‘Ik heb Jason Francia ontmoet en lang met hem gesproken. Hij wilde niet in de film. Uiteindelijk is de film ook sterker met focus op deze twee. Jason heeft niet zo’n lange relatie gehad, bij hem ging het om een incident. Het is belangrijk om deze langdurige, romantische relaties te begrijpen. Ze hadden het karakter van een volwassen relatie, behalve dan dat Wade zeven was en James tien. Dit was geen pedofiel die willekeurig jongetjes van straat grijpt. Hij ging een lange, liefdevolle relatie aan met meerdere jongetjes tegelijk. Hij verleidde bovendien ook hun families, liet hun moeder hem vertrouwen. Michael Jackson was een geslepen manipulator, die zijn charme, zijn faam en zijn geld inzette om door de jaren heen met verschillende kinderen seks te hebben.’Een belangrijke keuze in je film is dat je geen ruimte hebt ingeruimd voor ‘the Michael Jackson estate’, de erfgenamen en voortzetters van ‘het bedrijf’ Michaek Jackson, om te reageren. Waarom niet?
‘Dat is niet waar. De film gaat over deze twee mannen en hun families, maar Michael Jackson zit heel vaak in de film. Zijn ontkenningen door de jaren heen, statements van zijn advocaten, fans die kritisch zijn op Wade.’Maar de film gaat ook de bedrijven achter Michael Jackson aan, zijn personeel dat welhaast moest weten wat er gaande was.
‘Daar gaat de film niet over.’Tussen de regels wel. In elk geval de rechtszaak van Wade en James ging erover.
‘De film gaat niet in op de rechtszaak, en de complexiteit van Jackson’s huishouden is voer voor een compleet nieuwe film, die ik misschien hierna nog ga maken. Voor nu moeten mensen daar zelf hun conclusies over trekken.’Critici zeggen dat de twee het voor het geld doen. Vind je het feit dat Wade en James om een schadevergoeding gevraagd hebben niet enorm slecht voor hun geloofwaardigheid?
‘Om te beginnen is er geen bedrag vastgesteld, in tegenstelling tot wat vaak geschreven wordt. Het bedrag van 1,5 miljard dollar dat cirkuleert klopt niet.’Nee?
‘Nee. Een mogelijke schadevergoeding wordt vastgesteld door een jury, als de zaak voor de rechter komt. Je vraagt als aanklager niet om een bepaald bedrag. De echte vraag is: hebben Wade en James het recht de bedrijven verantwoordelijk te stellen die bewust waren van het seksueel misbruik en niets hebben gedaan om het te voorkomen? Hebben ze dat recht? Natuurlijk! Is dat een lang en ingewikkeld proces dat veel geld kost? Absoluut. Maar ik weet niet of een schadevergoeding nou zo belangrijk voor ze is. Het gaat veel meer om de kans om te getuigen. Als iemand het voor het geld doet is het ‘the estate’ zelf trouwens. Zij beschermen een inkomen van vele miljoenen per jaar.’John Branca van The Michael Jackson Estate stelt dat Wade in 2011 gesolliciteerd heeft naar een functie in een Circque Du Soleil Michael Jackson productie. Toen hij die niet kreeg veranderde ineens zijn verhaal en kwamen de beschuldigingen, aldus Branca.
‘Dat is belachelijk. Het was Wade zelf die de klus liet lopen. Ik heb de mail waarin hij dat doet zelf gezien. Wade had op dat moment persoonlijke problemen, een herevaluatie van zijn carrière, een breakdown die ook zorgde dat dit verhaal naar buiten kwam. Wat Branca zegt is het tegenovergestelde van de waarheid.’Het meest shockerende element in de film is de rol van de moeders, die het onder hun neus lieten gebeuren.
‘Het is heel belangrijk om dit goed te formuleren. Ze hebben het niet laten gebeuren, ze wisten het niet.’Maar wie laat nu zijn zeven jaar oude zoon in de slaapkamer van een nagenoeg vreemde man slapen?
‘Natuurlijk. Shane Robson, de broer van Wade, is daar ook heel boos over. Maar Jackson koos geen families die perfect in balans waren. Hij koos families waar al een barst tussen vader en moeder zat, mensen van eenvoudige komaf die hij kon wegblazen met zijn status en talent. Wade en James zijn ook allebei heel positief over wat Michael allemaal voor ze heeft gedaan. Ze worstelen daar enorm mee, tot de dag van vandaag. Want hij heeft ze geholpen met hun carrière, hij was genereus, een betoverende mentor, maar hij heeft ze ook jarenlang verkracht. De moeders voelen zich uiteraard nu allebei onbeschrijflijk schuldig. Stephanie, de moeder van James, zegt in de film: ‘ik had 1 zoon, 1 taak, en ik heb het verkloot.’ Ze beseft nu pas hoe ze zich heeft laten meezuigen door het sprookje. Niemand leek het gek te vinden dat de kinderen bij Michael sliepen. Ik zou het zelf nooit doen, maar ik zou Joy Robson er nooit om veroordelen. Ze draagt een ondraaglijke last.’Er was natuurlijk ook dat beeld van Michael’s kinderlijke enthousiasme. Een beeld dat fans graag willen geloven, en ook prima kunnen geloven. Jackson stond van jongs af aan elke dag onder enorme druk, kinderen voelden als een uitvlucht, een veilige thuishaven.
‘Michael had zelf denk ik ook niet het gevoel dat ie iets slechts deed. Hij was een goddelijke figuur die overal recht op had. Hij dacht vermoedelijk ook niet dat ie die jongens verkrachtte, maar dat ie een liefdevolle relatie met ze had. Het is niet ongebruikelijk dat pedofielen geloven dat het ‘ook maar’ een seksuele oriëntatie is, dat het geen zonde is, maar dat de wereld er nog niet aan toe is dat te accepteren. Jackson was natuurlijk ook omringd door mensen die altijd ‘ja’ tegen hem zeiden. Hij kon in een wereld leven waarin zijn eigen regels golden. Hij zegt in de film: ik zou nooit een kind kwaad kunnen doen. Misschien geloofde ie dat wel echt.’Zou hij het echt geloofd hebben, of was het een dekmantel?
‘Ook. Hij wist heel goed dat seks met minderjarigen volgens de wet en volgens de meeste mensen verkeerd was. Maar psychologisch gezien zal hij het waarschijnlijk echt geloofd hebben.’Tot nu toe lijken er twee soorten mensen te zijn: critici van de film, en mensen die de film gezien hebben. Ook in de filmzaal in Londen was eigenlijk niemand na afloop sceptisch. Dat vond ik eerlijk gezegd wel opvallend.
‘Dat klopt. Ik denk dat dat komt door de psychologische details, die maken dat het verhaal klopt. The estate claimt dat ik geen research gedaan heb, maar dat is natuurlijk onzin. Ik heb met iedere politieagent gesproken die in 1993 en 2003 betrokken was bij de zaken tegen Jackson. Geen van hen heeft ook maar enige twijfel dat Jackson schuldig is. Het bewijs daarvoor leek ook echt sterk. Er zijn enorme hoeveelheden getuigenissen die wijzen op misbruik. Van jongens zelf, van security guards, van kamermeisjes.’Er komt veel vuurwerk vanuit the estate. Heeft iemand van hen de film gezien?
‘Niet dat ik weet. Het is niet gebruikelijk om links en rechts overal viewing links uit te delen, en de brief van the estate aan HBO en Channel 4 geeft sterk de indruk dat ze geen kopie hebben kunnen bemachtigen. Ze praten namelijk over dingen die niet in de film voorkomen.’Hoe ga je om met de enorme druk van fanatieke fans?
‘Er zijn de mensen die een cult-achtige verhouding met de superster Michael Jackson hebben. Hun eerste reactie is de mannen die als jonge jongen door hun idool verkracht zijn in diskrediet te brengen. Dat is een lage reflex, vind ik. De verhalen van deze jongens verdienen het gehoord te worden. Ik ben nog niet een statement van een fan tegen gekomen dat me heeft doen twijfelen aan de film die ik gemaakt heb.’Je zou kunnen zeggen dat precies deze enorme druk ook Michael Jackson zelf fataal geworden is. Hij werd soms letterlijk, maar zeker ook figuurlijk plat gedrukt door hun liefde.
‘Dat zou kunnen, ik ben nooit zo’n volger geweest. Die obsessieve vorm van fandom is misschien wel uniek voor hem. Ook jaren na zijn dood zijn er nog piepjonge mensen die hem verdedigen met krankzinnige statements. Het komt natuurlijk ook niet vaak voor dat mensen op hooggeplaatste posities beschuldigd worden van kindermisbruik. Maar Michael Jackson wordt daar al heel lang van beschuldigd, dit komt niet uit het niets. Het lijkt maar niet tot sommige fans door te dringen dat er misschien toch wel eens iets van waar kan zijn.’Wat gebeurt er nu met de legacy van Michael Jackson, denk je?
‘Dat is een persoonlijke afweging. Wil je nog dat Michael’s muziek op een kinderfeestje klinkt, dat een liedje van hem in de schoolmusical zit? Ik zou me er niet comfortabel bij voelen. Michael Jackson was een geweldige entertainer, die onze cultuur voor een heel belangrijk deel gevormd heeft. Ik voer zelf absoluut geen campagne voor een boycot van zijn muziek, maar ik merk wel dat bijna iedereen die mijn film gezien heeft bedenkingen heeft bij het draaien van zijn muziek. Want terwijl hij openlijk zong over het beschermen van kinderen, deed hij de meest vreselijke dingen met ze.’We leven in een tijd waarin slachtoffers eerder geloofd worden, lijkt het. Vergelijk ook de R Kelly documentaire die pas verscheen. Van hem wisten we al 25 jaar dat hij seksueel overschrijdend gedrag vertoonde, maar nu lijkt het hem echt de kop te kosten. Artistiek gezien, maar misschien ook juridisch. Datzelfde gold voor de turnarts Larry Farrar, die decennialang honderden meisjes misbruikte op zijn massagetafel. Hij zal nooit meer buiten een cel komen.
‘Dat is een heel recente verandering. Een paar jaar geleden hadden we in Engeland een schandaal rond kinder-entertainer Jimmy Savile, die na zijn dood door diverse vrouwen beschuldigd werd van kindermisbruik, jaren daarvoor. De BBC – die veel met hem werkte – deed er alles aan om die verhalen te nuanceren. Langzaam maar zeker werden de slachtoffers geloofd, vooral omdat er meer en meer verhalen boven water kwamen. Maar sinds Harvey Weinstein is er een shift van daders naar slachtoffers gaande. Mannen in hooggeplaatste posities zijn niet langer onaantastbaar, we zijn ons bewuster van de kwetsbaarheid van slachtoffer, zeker van kinderen. Ik hoop dat dat een effect van deze film is. Het is verdrietig om te beseffen dat het meeste misbruik gebeurt door mensen die heel dichtbij staan. Leraren, babysitters, familieleden, mensen die je vertrouwt. Seksueel misbruik is een heel complex gegeven, omdat de kinderen vaak een diepe band hebben met hun misbruikers. We hoeven niet in paniek te raken, maar we moeten wel onze ogen openen.’Bron: 3voor12.vpro.nl
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
